Χωροθετημένο στον άξονα βορρά – νότου, με θέα στον Λυκαβηττό και την Ακρόπολη, οργανώθηκε εξαρχής γύρω από τον κεντρικό κοινόχρηστο χώρο με τον φωταγωγό, το κλιμακοστάσιο και τον παλιό ανελκυστήρα τυπικής Αθηναϊκής πολυκατοικίας της δεκαετίας του ’50.

Η κυκλική κυκλοφορία στο διαμέρισμα που οδηγούσε σε κλειστούς χώρους-δωμάτια, μέσω στενού διαδρόμου αποτέλεσε το κύριο στοιχείο που η αρχιτεκτονική πρόταση θέλησε να καταρρίψει, επαναφέροντας την διαμπερότητα, την ευελιξία και την αίσθηση ρευστότητας και άνεσης στον χώρο. Έτσι επανασχεδιάστηκε ο χώρος διαρρηγνύοντας τις υφιστάμενες δομές, προτείνοντας την αναδιοργάνωση της κυκλοφορίας και την σαφή ομαδοποίηση των ιδιωτικών και κοινόχρηστων χώρων σε τρεις διαμήκεις ενότητες:

● Η πρώτη της προσόψεως με θέα στο Λυκαβηττό διαμορφώνεται ως ενιαίος, ανοιχτός χώρος που φιλοξενεί όλες τις κοινόχρηστες λειτουργίες διημέρευσης, την είσοδο, τους χώρους καθιστικού, το γραφείο- βιβλιοθήκη, την τραπεζαρία.

● Η δεύτερη μεταβατική περιοχή περιλαμβάνει όλους τους υγρούς χώρους, την κουζίνα σε άμεση σχέση με την τραπεζαρία, τρία μπάνια, βοηθητικό χώρο πλυντηρίου- στεγνωτηρίου, όλα σε άμεση επαφή με τον κεντρικό και τους πλευρικούς φωταγωγούς, εξασφαλίζοντας έτσι φυσικό φωτισμό και αερισμό.

● Στην τρίτη ενότητα, στην πλευρά του ακαλύπτου με την μεγάλη νότια βεράντα και την θέα στην Ακρόπολη, χωροθετούνται τα 4 υπνοδωμάτια.

Η διάρθρωση αυτή εξασφάλισε λειτουργικότητα, ρευστότητα στην κίνηση και εξοικονόμηση χώρου. Ο περιμετρικός διάδρομος περιορίστηκε σε ένα πολύ μικρό τμήμα για την μετάβαση στα υπνοδωμάτια, ενώ η υπόλοιπη κίνηση γίνεται ελεύθερα μέσα από ανοιχτούς χώρους. Χαρακτηριστικά, η ενότητα των γονέων που περιλαμβάνει το υπνοδωμάτιο, έναν ανοιχτό χώρο γκαρνταρόμπας – λουτρού, μεταβαίνει απευθείας σε έναν πιο ιδιωτικό χώρο καθιστικού με τζάκι για καθημερινή χρήση από το ζευγάρι, ο οποίος βρίσκεται σε λειτουργική συνέχεια με το κύριο καθιστικό της προσόψεως. Το παιδικό υπνοδωμάτιο προς το παρόν παραμένει ενιαίο με κεντρικό χώρο παιχνιδιού για δύο μικρά παιδιά. Ωστόσο, έχει μελετηθεί ώστε να μετασχηματίζεται ευέλικτα ανάλογα με την ηλικία των παιδιών και με την δυνατότητα να διαχωριστεί αργότερα σε δύο αυτόνομα υπνοδωμάτια.

Σημαντική επιδίωξη επίσης, ήταν η αποκατάσταση της σχέσης εσωτερικού και εξωτερικού χώρου με την οπτική και λειτουργική τους διασύνδεση. Εξασφαλίστηκε η βέλτιστη οπτική επαφή από τα υπνοδωμάτια προς την Ακρόπολη και από την τραπεζαρία και το καθιστικό προς τον Λυκαβηττό, καθώς και η λειτουργική συνέχεια μεταξύ κλειστού και ανοιχτού χώρου. Συγκεκριμένα, η «πίσω» βεράντα του ακαλύπτου αποτελεί πλέον βιώσιμο χώρο για τα υπνοδωμάτια, χώρο καθιστικού και παιχνιδιού, ενώ η βεράντα της προσόψεως διαμορφώθηκε ως λειτουργική συνέχεια του καθιστικού με την διεύρυνση των ανοιγμάτων, την ενσωμάτωση του παλαιού λιακωτού στον νέο χώρο της τραπεζαρίας- καθιστικού και τις απαραίτητες αντιστοιχίσεις στα υλικά και στους χρωματισμούς.

Τέλος, στα πλαίσια της ενεργειακής αναβάθμισης του διαμερίσματος τοποθετήθηκαν νέα ενεργειακά κουφώματα θερμοδιακοπής, ενδοδαπέδια θέρμανση, νέα συστήματα ψύξης – θέρμανσης, ενεργειακό τζάκι στη θέση του παλαιού και θερμοπρόσοψη περιμετρικά.

Ο νέος χώρος κατοίκησης ανταποκρίνεται πλέον στις απαιτήσεις της οικογένειας και έχει διαμορφωθεί ως ένας χώρος ανοιχτός, ρευστός, λειτουργικός, με απρόσκοπτες θεάσεις από διαφορετικά σημεία προς τα δύο σημαντικά τοπόσημα της πόλης, διατηρώντας ταυτόχρονα τον αστικό χαρακτήρα της παλαιάς Αθηναϊκής πολυκατοικίας του ‘50.