Τα Υδάτινα Σώματα και όλες οι σχετιζόμενες με αυτά κατασκευές, όπως φράγματα και χωματουργικά έργα, αποτελούν δημόσια αρχιτεκτονική με τη ρωμαϊκή ή Βιτρουβιανή έννοια. Είναι δημόσια έργα συλλογικής χειραφέτησης, κυριολεκτικά, ως φορείς βιωσιμότητας και συμβολικά, ως αποτέλεσμα του συλλογικού μόχθου και της επιθυμίας για πρόοδο.

Τα κύρια εκθεσιακά αντικείμενα είναι ανηρτημένες γυάλινες επιφάνειες με σχέδια πυθμένων σημαντικών υδάτινων σωμάτων σε όλη τη χώρα. Αιωρούνται σε διάφορα ύψη, ανάλογα με το πραγματικό τους υψόμετρο. Ένα βάθρο από ανακυκλωμένο χαρτόνι, παρουσιάζεται ως εργαστήριο του εδάφους, η χώρα ως εργοτάξιο. Περιέχει μακέτες υπό κλίμακα μεγάλων φραγμάτων, το μεταποιημένο έδαφος ως διαρκή ανακατασκευή της χώρας. Στους τοίχους του περιπτέρου παρουσιάζονται σχέδια των τεχνητών λιμνών της χώρας και μια συλλογή ιστορικών και σύγχρονων φωτογραφιών. Οι κινήσεις του θεατή ενεργοποιούν διαδραστικά ηχοτοπία καταγεγραμένα in situ.

Εθνικός Επίτροπος

Ευθύμιος Μπακογιάννης, Γενικός Γραμματέας Χωρικού Σχεδιασμού και Αστικού Περιβάλλοντος

Επιμελητές

Κωστής Πανηγύρης, Ανδρέας Νικολοβγένης

Μέλη επιμελητικής ομάδας

Κώστας Αποστολίδης, Σπύρος Καρακώστας, Εβίτα Μαριόγλου, Ματούλα Κρουστάλλη (αρχιτέκτονες), Μαίρη Πανταζή, Έβη Ταραντίλη, Μαριάνθη Χειμαριού (φοιτήτριες αρχιτεκτονικής)

Συνεργάτες

Ηλίας Κοσίντας (φωτογραφία), Δημήτρης Καραγεώργος (μουσική), Φίλιππος Θεοχαρίδης (σχεδιασμός ηχητικής διάδρασης), Μαρίνος Κολοκοτσάς / Nowhere Studio (οπτική ταυτότητα), Βασίλης Καλησπεράκης, Φωτεινή Αδρίμη / lost minute studio (αρχιτεκτονική αναπαράσταση), Βαγγέλης Μπράχος (τριδιάστατα μοντέλα εδάφους), Αλέξανδρος Παπαδόπουλος / papercuts (χάρτινες μακέτες), Θεοδώρα Παπαδοπούλου, Μίνα Μάντζαρη / luun (αρχιτεκτονικός φωτισμός), Δήμητρα Ευκολίδου (ιστοσελίδα), Ειρήνη Σάπκα (υποστήριξη έκθεσης)