Έκθεση Room 18
Ο σχεδιασμός ενός τυπικού δωματίου ξενοδοχείου
Room 18! Μια ξεχωριστή εμπειρία κατασκευής για την ομάδα του Επίκυκλου, μια εξαιρετική συνεργασία με την Διεθνή Επιθεώρηση Αρχιτεκτονικής ΔΟΜΕΣ σε έναν μοναδικό χώρο πολιτισμού, το Μουσείο Μπενάκη.
Πρόκληση αποτέλεσε η υλοποίηση, για πρώτη φορά σε διαγωνισμό, των τριών πρώτων βραβείων σε κλίμακα 1:1 σε χρονικό διάστημα μόλις 13 ημερών χάρη στην εξαιρετική συνεργασία με τους επιμελητές της έκθεσης Νίκο Σούλη και Γεώργιο Πανέτσο.
Το Room18 αποτελεί ένα πρόγραμμα που εξετάζει την αρχιτεκτονική της φιλοξενίας μέσα από τρεις αλληλένδετες ενέργειες: Πανευρωπαϊκός Διαγωνισμός Σχεδιασμού – Έκθεση – Έκδοση. Ο Διαγωνισμός είχε ως ζητούμενο τον σχεδιασμό ενός αστικού δωματίου ξενοδοχείου τεσσάρων αστέρων, όπου θα επαναπροσδιορίζονται οι δεδομένες ελληνικές προδιαγραφές, απαραίτητες για την αδειοδότηση ξενοδοχείων. Ο τίτλος του εγχειρήματος Room18, προέκυψε επίσης από τις προδιαγραφές αυτές, οι οποίες μεταξύ άλλων αναφέρουν ότι το ελάχιστο εμβαδόν ενός τέτοιου δωματίου είναι 18 τετραγωνικά μέτρα.
Ο Λεωνίδας Παπαλαμπρόπουλος, 1ο βραβείο, συνδυάζει δύο στοιχεία, πρώτον το γήπεδο του γκολφ που συναντάται ως ψυχαγωγική δραστηριότητα σε ξενοδοχειακά συγκροτήματα, παγκοσμίως, ανεξαρτήτως θερμού ή ψυχρού κλίματος, και δεύτερον μια νέα τεχνολογία -η οποία βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο- που μιμείται το φως και τις ιδιότητες του ήλιου. Δημιουργεί έναν ουτοπικό χώρο, όπου το δάπεδο είναι τμήμα ενός γηπέδου γκολφ, ανάγλυφο και καλυμμένο με φυσικό γκαζόν (για τις ανάγκες της έκθεσης έγινε από συνθετικό χλοοτάπητα) και άμμο, το οποίο αναπαράγεται επ’ άπειρον χάρη στους αντικριστούς καθρέπτες που καλύπτουν τους τοίχους του δωματίου και διατηρείται χάρη στη νέα τεχνολογία ηλιακού φωτός. Δημιουργεί μια ψευδαίσθηση εξωτερικού χώρου, την οποία θέτει προς προβληματισμό.
Στο 2ο βραβείο, ο Joao Prates Ruivo διαχειρίζεται το δεδομένο των 18 τετραγωνικών μέτρων με ακραίο τρόπο, δημιουργώντας ένα χώρο πλάτους ενός μέτρου και μήκους 18, όπου οι χρήσεις διατάσσονται γραμμικά. Ταυτόχρονα, δίνει την επιλογή στον χρήστη με μηχανικό τρόπο να ανεβάσει στην οροφή όποιο ή όποια από τα έπιπλα δεν θέλει να χρησιμοποιήσει. Αναφέρει, μάλιστα, τη δυνατότητα να πλημμυριστεί ο χώρος με νερό μέχρι το ύψος του ενός μέτρου, μετατρέποντας το δωμάτιο σε μια 18μετρη πισίνα. Αποτελεί ένα σχόλιο για το πώς μπορεί ο τυπικός χώρος ενός ξενοδοχειακού δωματίου να μεταλλάσσεται ανάλογα με τις ανάγκες των ενοίκων του.
Η Sara Navazo Saez De Arregui και o Edorta Larizgoitia Andueza, νικητές του 3ου βραβείου, προτείνουν το ‘κουτί των ονείρων’, όπου το διπλό στρώμα περικλείεται σε ένα ξύλινο κουτί που αιωρείται στο κέντρο του δωματίου, λειτουργώντας ως χώρος απομόνωσης και ηρεμίας. Με αυτόν τον χειρισμό, λύνουν ένα συνηθισμένο πρόβλημα κατοίκησης σε ένα δίκλινο δωμάτιο, όπου ο ένας χρήστης χρησιμοποιεί τον χώρο χωρίς να ενοχλεί τον άλλον που συνεχίζει να απολαμβάνει τον ύπνο του. Το κρεμαστό έπιπλο-κρεβάτι τοποθετείται υπό κλίση στην κάτοψη σε σχέση με τους περιμετρικούς τοίχους, μια ευφυής χειρονομία που δημιουργεί περιμετρικά τέσσερις ξεκάθαρους λειτουργικά υποχώρους: την είσοδο, το μπάνιο, το γραφείο και το καθιστικό.